Mongolie

Even denken waar ik moet beginnen met schrijven hoor. De laatste keer waren we in Irkutsk, vanmorgen zijn we aangekomen in Mongolie. Nog maar twee weken onderweg en al zoveel gereisd en gezien; we zijn blij als we straks even bij kunnen komen in Beijing.
Irkutsk was oke, niet heel geweldig maar in ieder geval een stuk mooier dan Jekaterineburg. Aangezien we tijdens onze treinreizen niet echt culinair aten, besloten we om in Irkutsk op de markt verse groenten en fruit te kopen. Lekker was het inderdaad, maar het heeft ons wel een paar dagen maag- en darmklachten opgeleverd. Wij Nederlanders zijn ook niks gewend.
We zijn nog naar het Baikalmeer geweest, waar de omgeving erg mooi was. Op de laatste dag (zondag) regende het de hele dag en het was erg koud. Het kan in Rusland de ene dag 25 graden zijn en de volgende dag 8, dus het is maar goed dat we jassen en dassen bij ons hebben.
Zondagavond zijn we op de trein gestapt naar Mongolie, waar we vanmorgen zijn aangekomen. Het uitzicht vanuit de trein was echt prachtig deze keer; bergen, heuvels, veel groen, meertjes en waterplassen. We hadden ook weer geluk met onze coupe deze keer: lekker met z'n tweetjes. We hadden Belgische buren dus dat was ook wel gezellig. De paspoortprocedures aan de grens waren minder - het duurde vooral heel erg lang, zo'n vijf uur.
Toen we vanmorgen uit de trein stapten, kwamen er meteen een stuk of vijf mensen van verschillende hostels in Ulan Bator naar ons toe om te vragen of we in hun hostel wilden slapen. We hebben er maar eentje gekozen die ook in de Lonely Planet stond, da's (bijna) altijd goed.
We werden met een busje naar het hostel gebracht, wat een luxe.
Hoewel Loes zich nog een beetje ziekjes voelde, zijn we samen met een jongen uit Oostenrijk de stad gaan verkennen. Ik kan je vertellen: Ulan Bator is oerlelijk. De schuld van de Russen, die er - voordat Mongolie in 1933 onafhankelijk werd van Rusland - enorme blokken beton neergezet hebben. Ulan Bator betekent trouwens Rode Held; een verwijzing naar het communisme.
We zijn naar de grootste kloosters van het land gelopen, waar echt enorme tempels met enorme buddha's stonden. Toen we even op een trapje zaten, kwam er spontaan een monnik (een jonge jongen) naar ons toe. Hij heeft ons een hele rondleiding gegeven, heeft drinken voor ons gehaald en, zo goed en zo kwaad als het ging, verteld over zijn werk als leraar (er was daar namelijk ook een Boeddhisten Universiteit). Dat is echt het leuke van reizen, dat je zulke mensen ontmoet. Ze kennen je niet maar zijn zo ontzettend vriendelijk. Hij liet ons een Buddhabeeld zien van 26,5 meter hoog, niet normaal.
Morgen gaan we op excursie naar Terelj National Park. Dat schijnt een geweldig natuurgebied te zijn. Vanavond maar op tijd naar bed, om bij te komen en ons voor te bereiden op wat komen gaat!

Liefs, Loes en Sjan