Klaar voor vertrek!

hi people!!!

Nou, hier zijn we weer, onze laatste dag in Peking is begonnen. En we don't really care, want twee weken in dezelfde stad is wel genoeg! Ja, we spreken eigenlijk alleen nog maar engels, soms praten we ook per ongeluk engels tegen elkaar! Even denken, wat hebben we allemaal nog gedaan. Niet zo heel erg veel eigenlijk, we hebben Peking Duck gegeten, met een paar amerikanen die we in Moskou al ontmoet hadden. Was heel gezellig, en je zou eigenlijk een hele eend moeten krijgen, zoals het hoort, maar wij kregen alleen stukjes ervan. Ook prima. Het is heel grappig om naar een echt Chinees restaurant te gaan, dat hadden we nog niet gedaan namelijk, maar met die amerikanen was de eerste keer. Je zou het eens moeten proberen; de Chinezen gooien alle afval gewoon op de grond, dus het hele restaurant is one big mess. Hahaha, en ze schreeuwen naar elkaar als echte viswijven, heel grappig. Sjan en ik kunnen al heeeeel goed met stokjes eten, das best leuk. We doen gewoon net als die idiote Chinezen, slurpen met stokjes.

Verder hebben we nog twee keer fietsen gehuurd, waarvan een keer gisteren. Nou, we dachten: we gaan even naar het Olympisch Stadion fietsen. 'Even' was niet echt het woord voor onze fietstocht. We kwamen er na een half uur fietsen aan en de kaart klopte niet (volgens ons, het kan ook zijn dat wij gewoon nog steeds de Meishi Donglu, Beitucheng Janlu en al die rare namen niet begrijpen). Maar goed, we hebben weinig gezien van het stadion, want das natuurlijk volop in de verbouwing. Toen zijn we thee gaan drinken in een restaurant, heel grappig want de menukaart was in het Chinees en we hebben gewoon iets aangewezen, iets met de leukste tekentjes. Toen kregen we een theepot met allemaal bladeren erin, smaakte best ok. Maar daarna gingen we dus terugfietsen. Het regende inmiddels, maar wij dachten 'ach dat half uurtje in de regen kan wel'. Maar het werd geen half uurtje, want we verdwaalden dehele tijd. Steeds als we dachten: hier moeten we naar rechts, was het weeeeer de verkeerde straat. We waren kletsnat, maar we hadden dit keer een mountainbike, dus we gingen echt racen van hot naar her. Na anderhalf uur fietsen kwamen eindelijk in onze straat. Gelukkig konden we er allebei de humor van inzien; we hebben op de fiets ' I'm singing in the rain' gezongen en dan kijken die Chinezen je allemaal aan alsof je gek bent. Tja je moet er wel de humor van inzien, ik bedoel, je bent in een enorme stad, elk minicentimeter op de kaart betekent een uur fietsen. Daarna zijn we weer met al die amerikanen naar een restaurant gegaan, hot pot gegeten. Dan kun je vanalles bestellen wat je zelf moet klaarmaken, soort van gourmet maar dan in gekookt water.

Vandaag gaan we niet veel meer doen, ons een beetje voorbereiden op morgen, want dan gaan we naar Xi'an met de bus. Ik ben heel benieuwd hoe het daar is. Het is wel een beetje raar om weg te gaan, maar we hebben het ook wel weer gezien hier. Van die amerikanen hebben we al afscheid genomen; we zijn ook een beetje jaloers op hen, zij krijgen namelijk hun hele reis betaald vanuit hun werk. Ze zijn alle zeven professionele skaters en eentje van hen maakt foto's voor een blad. Ze hebben de hele wereld al gezien en skaten in elke stad waar ze komen, echt heel gaaf. Eentje van hen heeft al zn kleren hier in het hostel achtergelaten en wij zeiden tegen elkaar: nu heeft die arme jongen geen kleren meer! Maar een vriend van hem zei: ' He doesn't care, he gets all clothes from his company so he doesn't need to pay for it.' Jezus, dat moeten wij ook hebben!! We hebben onze volgende reis al gepland, als we die tegen die tijd ook betaald krijgen vanuit ons werk ;) Zou mooi zijn.

Nou mensen, dat was het weer, we hebben de volgende keer in Xi'an weer meer te vertellen over een andere stad!!! Ik denk dat we er zondagmiddag zijn ongeveer. En we vragen ons af hoe die bus eruit ziet, maar dat horen jullie dan wel!! Dikke kus van ons!